Christchurch 23 januari

Gisteren de prachtige “stargazing” gehad. Het was, zoals beloofd een inktzwarte hemel met duizenden en duizenden fonkelende sterren. Gewoon genieten op je balkon en zonder kreten te horen als “amazing” of “awesome” van Amerikanen naast je.
Dit was in alle rust genieten en hoe.
En gisteren meldde ik al dat we waarschijnlijk aan de goede kant van de Nieuw Zeelandse Alpen zaten, vanwege het zonnige en warme klimaat. En hoe goed gedacht was dat ?!
We hadden vanmorgen niet beter wakker kunnen worden.
Voor het eerst in al die weken was er een strakblauwe lucht en ook geen wolkje te bekennen rondom de bergtoppen.
En wat denk je? Het mooiste van allemaal: het heeft gesneeuwd op Mount Cook en dus zijn alle toppen wit. Prachtig!
Dat belooft een mooi plaatje te worden aan Lake Pukaki.
We hadden gisteren besloten om op tijd te gaan rijden en dat kwam nu goed uit. Om 8uur in de auto met als eerste stop Lake Pukaki. En dat wat we daar zien is adembenemend mooi!
Wat een geweldig afscheid krijgen we op deze manier en het kan niet anders dan dat het ook gelijk een uitnodiging is voor een weerzien.
Jeetje hadden we nu maar een helivlucht naar Mount Cook en omliggende bergen, wat zou dat een geweldig gezicht geweest zijn. Maar eerlijk is eerlijk, dit plaatje is ook 100% genieten, zo zie je het zelden.

We krijgen geen genoeg van het wonderschone plaatje, maar moeten vandaag echt naar Christchurch. En op de route ligt ook Lake Tekapo. Het meer waarvan de boekje zeggen dat het een van de meest fotogenieke helderblauwe meren is.
Welnu, het is zeker een mooi meer, maar het kan nu echt niet tippen aan Lake Pukaki met een besneeuwde Mount Cook op de achtergrond. Echt daar kan niets tegenop. Dit plaatje maakt onze dag (om 8 uur ‘s ochtends) niet meer stuk te krijgen.
En na Lake Tekapo is het op naar Christchurch.

Wanneer we ‘s middags de stad aan doen zijn we eerlijk gezegd onder de indruk van de schade die de aardbeving in 2010 en 2011 heeft aangericht en die overal nog zo duidelijk zichtbaar is.
Er staan gebouwen op instorten en er zijn echt veel open stukken in de stad. Stukken waar eens gebouwen stonden. En overal vonden herstelwerkzaamheden plaats. De herdenkingsmuur, waar alle slachtoffers van de aardbeving op genoemd worden, maakt diepe indruk. Echt om stil van te worden.
Dan denk ik terug aan de morgen aan het meer, waar de dag voor ons zo ongelooflijk mooi begon en ben ik heel blij dat ik dat heb mogen zien. Dat is genieten en moet je blijven doen.