Kaikoura 7 januari 2018
Door: Brigit
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Bri
07 Januari 2018 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
Afgelopen dagen heeft het op het Zuider eiland flink gestormd en geregend. Waarschijnlijk hebben jullie daar iets van meegekregen als je het tennis in Melbourne volgt. In Australië hebben ze namelijk met dezelfde zuidelijke stroming te maken als wij. En waar bij ons zuidelijke wind altijd warm weer brengt, zorgt hier zuidelijke wind juist voor afkoeling. En zo begonnen wij onze dag vandaag met 12 graden. Lekker fris dus.
Maar gelukkig duurde deze “kou” niet lang en klommen we gedurende de dag weer naar een graag of 23. Heerlijk weer dus.
Vanuit Nelson zakken we via de oostkust af naar het zuiden en komen na een paar uur aan in Kaikoura. Voordat we vertrokken vanmorgen hebben we gecheckt of de weg open was. Er gingen namelijk geruchten dat deze vanwege schade door de storm dicht zou zijn. Gelukkig mag je overdag rijden over SH 1. Gelukkig maar want dit scheelt ons een uur of 4 omrijden. Waarom je alleen overdag over de SH 1 mag zien we later op de rit.
Het eerste stuk rijden we door de bergen waar het koel en grauw is en erg laaghangende bevolking. Hartstikke mooi om te zien, maar niet heel erg fijn om in te rijden. Echter naarmate we meer bij de oostkust komen wordt het lichter en zien we de eerste stukken blauw weer komen. Al snel loopt de temperatuur op naar 16 en 17 graden. Eenmaal aan de kust aangekomen is er letterlijk geen wolkje meer aan de lucht, staat er een stormachtige wind bij een temperatuur van 23 graden. Als ik in Nederland was zou ik ervoor tekenen.
De weg langs de kust is prachtig. Heel woest vanwege alle rotsen waar de golven woest op stuk slaan. We zien nu ook waarom deze weg alleen overdag bereden mag worden. Er zijn hier volop werkzaamheden gaande vanwege ook de schade die de aardbeving van 2010 veroorzaakt heeft. Man, man wat is hier toen veel stuk gegaan. Hele stukken weg zijn weg gevaagd. De weg waar wij nu op rijden gaat strak langs de kust, je kunt de spetters van stukslaande golven voelen. Op sommige stukken is er maar 1 rijbaan en wordt het verkeer geregeld, want 2 auto’s passen echt niet op dat stukje asfalt. En stoppen hier is niet te doen.
En dan.......plotseling zien we tientallen zeerobben op de rotsen langs de kust. Jeetje wat zijn het er veel!
Kleintjes die liggen te zonnen, kleintjes met moeders en hele grote trotse mannen. Machtig mooi !
De kust blijft indrukwekkend mooi, mede door de woeste zee, de krachtige wind en metershoge golven.
In Kaikoura hebben we een onderkomen met uitzicht op de oceaan, dus de komende dagen kunnen we volop genieten.
Maar gelukkig duurde deze “kou” niet lang en klommen we gedurende de dag weer naar een graag of 23. Heerlijk weer dus.
Vanuit Nelson zakken we via de oostkust af naar het zuiden en komen na een paar uur aan in Kaikoura. Voordat we vertrokken vanmorgen hebben we gecheckt of de weg open was. Er gingen namelijk geruchten dat deze vanwege schade door de storm dicht zou zijn. Gelukkig mag je overdag rijden over SH 1. Gelukkig maar want dit scheelt ons een uur of 4 omrijden. Waarom je alleen overdag over de SH 1 mag zien we later op de rit.
Het eerste stuk rijden we door de bergen waar het koel en grauw is en erg laaghangende bevolking. Hartstikke mooi om te zien, maar niet heel erg fijn om in te rijden. Echter naarmate we meer bij de oostkust komen wordt het lichter en zien we de eerste stukken blauw weer komen. Al snel loopt de temperatuur op naar 16 en 17 graden. Eenmaal aan de kust aangekomen is er letterlijk geen wolkje meer aan de lucht, staat er een stormachtige wind bij een temperatuur van 23 graden. Als ik in Nederland was zou ik ervoor tekenen.
De weg langs de kust is prachtig. Heel woest vanwege alle rotsen waar de golven woest op stuk slaan. We zien nu ook waarom deze weg alleen overdag bereden mag worden. Er zijn hier volop werkzaamheden gaande vanwege ook de schade die de aardbeving van 2010 veroorzaakt heeft. Man, man wat is hier toen veel stuk gegaan. Hele stukken weg zijn weg gevaagd. De weg waar wij nu op rijden gaat strak langs de kust, je kunt de spetters van stukslaande golven voelen. Op sommige stukken is er maar 1 rijbaan en wordt het verkeer geregeld, want 2 auto’s passen echt niet op dat stukje asfalt. En stoppen hier is niet te doen.
En dan.......plotseling zien we tientallen zeerobben op de rotsen langs de kust. Jeetje wat zijn het er veel!
Kleintjes die liggen te zonnen, kleintjes met moeders en hele grote trotse mannen. Machtig mooi !
De kust blijft indrukwekkend mooi, mede door de woeste zee, de krachtige wind en metershoge golven.
In Kaikoura hebben we een onderkomen met uitzicht op de oceaan, dus de komende dagen kunnen we volop genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
